Verhalen

De blik op Rovinj is schitterend. De woningen op het kleine ronde schiereiland lopen taps omhoog en bovenaan prijkt een kerk. Het lijkt nogal hoog dus benieuwd of we alle trappen naar boven gaan lopen. Eerst, ook op deze dag, een cappuccino op een terras. Het stadje is lieflijk, omgeven door verschillende kleine havens waarin vissersboten worden afgewisseld met mega jachten. Wie koopt er zo’n boot denk ik dan. Op een van de schepen spelen twee mannen een potje schaak. Ook een fijne manier om de dag te beginnen.

Wat veel mensen niet weten is dat het strand in Valencia perfect per fiets te bereiken is. Sterker nog… je hebt er op een fiets echt de perfecte beleving. Valencia heeft namelijk een lange boulevard met fijne fiets- en wandelpaden. En je komt dan vanzelf terecht bij een, naar onze mening, geweldig paellarestaurant. Niet chique, gewoon recht aan het strand. Dus als je daar bent.. loop vooral even met je voeten door het zand en dip je tenen in de zee…

Niets is teveel gezegd over Kefalonia, de Griekse parel in de Ionische zee. Recht onder Corfu en Lefkas en net boven Zakynthos ligt dit eiland wat door Nederlanders nog niet echt ontdekt is. En dat is jammer want het heeft mooie dorpjes, prachtige baaien en heerlijke wijn!

Het is echt een leuke stad! Klein genoeg om te fietsen, dwalen, slenteren door de prachtige straten en groot genoeg om je een paar dagen goed te vermaken. Malaga heeft het allemaal, markten, musea, een Moors fort, botanische tuinen en een schitterende haven waar het goed toeven is.

“Barokke fantasie, middeleeuwse levenslust en dan ook nog je eigen schranspartij kunnen aanrichten. Dit boek is een weelderige, wellustige droom” Met die quote beschrijft Felix Wilbrink het boek  Puntneuzen & Kersenpitten, verhalen en recepten uit De keuken van Jeroen Bosch. Bij de woorden levenslust, schranspartij wellustig ben ik verkocht. Dat moet dan toch wel wat bijzonders zijn dacht ik….

Wij dartelden langs scholen vissen en wuivend zeewier. Renden met een grote glimlach achter digitale vissen aan en bewogen ze met onze handen in het water uiteen. Om ons vervolgens te verbazen over de talloze Jeroen Bosch figuren die over, door en langs elkaar heen bewegen in een caleidoscoop van kleuren en vormen. Hypnotiserend en fluorescerend wordt je meegenomen in een onvoorstelbaar wondere wereld. En dan moet het mooiste nog komen…. Ik heb het over ‘Remastered’ in Rotterdam. Zelf noemen ze het de ‘See Hear Feel Experience’ en het maakt de verwachtingen meer dan waar. Je wordt ondergedompeld in een (interactieve) nieuwe wereld van oude meesters. Het is de mooiste ervaring die ik in lange tijd gehad heb.

Ben jij een van de mensen die graag hun lepel steken in een schaal met custard? Om dan door het vel heen te breken wat zich daar tijdens het afkoelen heeft gevormd, een royale schep te nemen en deze vergenoegd in je mond te stoppen? Of begin je spontaan te kokhalzen van het idee dat je vla met een vel voorgeschoteld krijgt? Eerlijk? Als kind vond ik het geweldig..! Op mijn verjaardag koos ik steevast zelfgemaakte vla met een vel. Want dat vel dat moest..! Zonder vel was het niet echt.. Mijn moeder kookte de vla, waarbij de keuken zich vulde met de zoete geur van vanille en goot deze een brede glazen schaal. Want hoe meer oppervlak, hoe meer vel tenslotte. Met het water in mijn mond stond ik boven die schaal de geur op te snuiven wachtend tot zich langzaam een vel vormde wat dikker en dikker werd. Alleen mijn vader en ik waren fan. De rest van ons gezin moest er niets van weten. Mijn zus kon zelfs de aanblik van die trillende massa en de geur van vanillevla niet verdragen en moest zich inhouden om niet over te geven, laat staan dat ze er een hap van nam. Maar mijn vader en ik vonden dat niet erg. Want des te meer bleef er over voor ons.

Het is een bizar jaar. Een rollercoaster en tegelijk stilstaan. Storm en weerstand in mijn hoofd terwijl mijn lijf op de pauzeknop drukt. En juist dat vind ik ingewikkeld. Het past niet in hoe ik mijn leven wil leven. Maar soms rest er niets anders dan toegeven…

Hoeveel eet je in een jaar? Wat is het aantal eieren, sneetjes brood, flessen wijn, bananen, bakjes yoghurt etc etc dat we jaarlijks verorberen? Ik had daar nooit zo over nagedacht. Kunstenaar Itamar Gilboa vroeg het zich wel af en deed er wat mee. Een jaar lang verzamelde hij al zijn voedselverpakkingen, waterflessen, allerlei etenswaren en goot ze in porselein. Het is een indrukwekkende en prachtige verzameling geworden die uitgestald ligt in het LAM in Lisse, ook wel bekend als Food Art Museum. Niet alleen laten de rekken die van vloer tot plafond gevuld zijn met eierdoosjes, melkpakken, bananen en wijnflessen je nadenken over die hoeveelheid eten en drinken maar ook over de berg afval die je in een jaar produceert.

Lang geleden woonde ik in het Entrepotgebouw in Rotterdam. Ik had er een prachtige loft in een oud pakhuis met uitzicht op een kleine binnenhaven. Ik ging niet over een nacht ijs met de keuze voor mijn woonplek want in Rotterdam kende ik op dat moment niemand. In mijn zoektocht stroopte ik Kralingen maar ook Noord, West en Katendrecht af. Nou had ik best oren naar avontuurlijk wonen maar Katendrecht stond in die tijd nog bekend om hoeren en snoeren, drugdeals en criminaliteit. Er stond een leuk nieuw appartementengebouw aan het einde van het schiereiland. Toch durfde ik het niet aan. Ik zag me daar als vrouw s’avonds (nog) niet alleen over straat lopen. Ik kwam natuurlijk uit het veilige Brabantse Nuenen, hahaha..

‘Hoe moet dat nou als ik even met je wil knuffelen?’ vraagt Maxime terwijl ze als een opgekruld balletje tegen me aanligt op haar nieuwe bank. Ze is moe, uitgeteld, leeg. Ik houd haar vast, net zoals ik dat al 18 jaar doe en strijk over haar haren. Mijn prachtige dochter, met haar lieve en mooie karakter, staat aan de rand van volwassenheid. Ze is een doorzetter, wil de dingen goed doen, voor zichzelf maar ook voor anderen. De afgelopen twee maanden hebben we haar eerste huisje samen opgeknapt. We hebben geschuurd, geplamuurd, gekit, geschilderd en weer geplamuurd en geschilderd. Geschroefd en geboord, gemonteerd en gedemonteerd. Gesneden, geplakt en gehangen, gepoetst en weer gepoetst. Samen gelachen en soms gehuild.

De maand januari staat in het teken van klussen in het appartement van Maxime, onze dochter. Dus dit keer geen grote pannen soep maar potten verf. In januari dan ook even geen nieuwe recepten… In februari gaan we er weer vol tegenaan. Er staan allerlei lekkere dingen op stapel.. 

Weer vieren we met elkaar een andere kerst dan we hadden gehoopt. Het is voor iedereen schakelen en dat valt niet altijd mee. Wat helpt is liefdevol blijven naar elkaar, begrip hebben als mensen zich weer terugtrekken in hun eigen bubbel en vooral niet de moed verliezen. Ik wens alle online volgers alsnog hele fijne dagen. Geniet van wat er wel is. Blijf gezond en pas op elkaar. Dank voor jullie leuke en positieve berichten van het afgelopen jaar. Het waren allemaal kleine cadeautjes. In 2022 hoop ik jullie te blijven verrassen met nieuwe en lekkere recepten. Veel liefs, Inge

Hoe heurt het eigenlijk?  Niet met je ellebogen op tafel of praten met volle mond. Deze basis’regels’ kennen we allemaal wel uit de culinaire etiquette. Maar wist je dat in Aziatische landen je linkerhand niet op tafel mag liggen omdat deze als onrein wordt gezien? Dat in onze contreien het begroeten met de rechterhand als vreedzaam teken wordt gezien? En dat in Amerika de fooi een onderdeel is van het salaris en dus echt niet weggelaten kan worden? Zomaar wat wetenswaardigheden uit het boekje ‘Culinaire etiquette’ wat ik vond in een tweedehands boekenstalletje. Grappig, verrassend en soms een beetje suf… of misschien moet ik zeggen, niet meer van deze tijd. Toch staan er ook handreikingen in waar we wel degelijk wat aan hebben….

Dit is nog eens andere limonade! De smaken zijn fris en volwassen. Denk aan smaken als peer-rozemarijn, dadel-granaatappel, tannenwald (dennen) of pruim-kardemom. Wostok limonade kun je perfect drinken bij een etentje, als jij de BOB bent of gewoon niet zo’n zin hebt in alcohol. De drankjes zijn niet te zoet en hebben echt een fijne smaak. Het is geen colaatje dat je even snel achterover slaat… Ik kwam het tegen en ben fan..! En dan de vormgeving he… echt mooi. Nieuwsgierig waar Wostok voor staat? Lees het verhaal over het ontstaan…