Verhalen

…. Als de storm is gaan liggen mogen we weer naar buiten. Ook in Hoi An staan verschillende straten blank. Met een groepje gaan we vanmiddag koken op een organic farm. Het is er een beetje verregend maar iedereen is blij dat de storm voorbij is. Voordat we gaan koken krijgen we een welkomstdrankje en we moeten raden wat erin zit… fruitsap met kikkerdril! Hahaha… ik drink het op, het kikkerdril smaakt neutraal en is een beetje crunchy, sorry… kan het niet anders omschrijven.

Bij de gate voor onze vlucht naar Dubai keken we al nieuwsgierig rond. Zij misschien met die fototas? Of dat koppel daarachter? Of misschien toch die man met shorts? We gingen afgelopen oktober voor het eerst met een groepsreis, naar Vietnam en Cambodja. Ik ben nogal gesteld op mijn eigen ritme en wil helemaal niet de hele dag gezellig doen. Dus ik vond het nogal spannend. Nieuwsgierig of het ons beviel?

En toen was ze 21 en ‘volwassen’. Het was alsof alle jaren wegvielen vorige week. Alsof de tijd in een flits voorbij gegaan is. Aan de wand hadden we de tijdlijn van haar leven opgehangen in lange rijen foto’s. Alle momenten staan me nog haarscherp voor de geest, alsof het gisteren was… En al die momenten zijn me even dierbaar. Ik hou van haar, meer dan ik kan zeggen… Ze is een mooi mens.

Vakantie in de Cottswolds. Het is wat we ons voorstellen als je aan Engeland denkt… Slingerende wegen, hagen en groene weiden. Prachtige vergezichten over het glooiende landschap en kleine dorpjes met schattige huizen, kleine winkeltjes en natuurlijk een pub. Wij komen er helemaal tot rust. Het tempo ligt wat lager. Er hoeft niet zoveel behalve wandelen, hier en daar een pitstop maken en genieten van een ‘pubmeal’. Een paar jaar geleden waren…

Highclere Castle was het doel van onze vakantie in de Cottswolds. Eigenlijk wilden we er vorig jaar al naartoe maar toen waren de kaarten voor de rondleidingen al uitverkocht. Tja dan maar wachten op een volgende gelegenheid toch…? Het was alsof we de filmset opliepen… Wat een ervaring! En werkelijk alles, echt alles op het kasteel was zoals in de serie Downton Abbey. De twee banken waar thee gedronken wordt, de tafel met lekkers erbij en de luie rode stoel in de bibliotheek. We dwaalden door alle kamers, schreden naar beneden over de brede houten trap en eindigden in de majestueuze hal waar zoveel ontmoetingen plaatsvonden. Echt heel bijzonder…

Deze twee stonden al lang op mijn lijstje om te bezoeken. Sinds de betoverende verhalen van mijn moeder lang geleden wist ik dat ik er een keer zou komen. En natuurlijk heeft een van de boeken van Lucinda Riley, dat zich voor een deel in Granada afspeelt, ook meegeholpen. Sterker nog…(voor de kenners) ik herkende volledig het uitzicht vanaf het Alhambra naar de zigeuner grotwoningen in de heuvels er tegenover…

Is op vakantie naar de Malediven duur? Nou ja, het is niet goedkoop maar hoeft ook niet je hele jaarsalaris te kosten… Wij waren er een paar jaar geleden als afsluiter van onze vakantie naar Sri Lanka. Was het de moeite waard? Absoluut! Ik maakte al jaren grappen over de Malediven als uitgestelde huwelijksreis. Wij gingen destijds namelijk drie dagen naar Brussel omdat Frank een studie aan het afronden was.

Laten we hopen dat alle problemen op mijn website nu zijn opgelost. Een paar knappe koppen hebben zich de afgelopen weken over de kelderende bezoekersaantallen gebogen (van 55.000 naar 7.000 per maand!) en er zijn wat dingen aangepast.

Downton Abbey afternoon tea. Dit jaar gaan we dan toch eindelijk naar het kasteel waar Downton Abbey is opgenomen. Highclere Castle.. kan niet wachten. Ik ben dol op kostuumdrama’s, verhalen van lang geleden. Je verplaatsen in een andere tijd. Heerlijk!

Eigenlijk is elke bestemming die we aandeden in dit land een blog waard. Er zijn zoveel prachtige dingen te zien en beleven. We beklommen natuurlijk de Leeuwenrots Sigiriya waar een prachtig verhaal aan vast hangt over jaloezie tussen broers, monniken en roze olifanten. We reden naar de koningsstad Polonnaruwa en zagen tientallen olifanten tijdens een safari….

Spanje; een pot nat? ‘De keuken van een land is het landschap in een kookpot’ volgens Joseph Pla (1897-1981). Een blik in de pannen toont niet alleen een landschappelijk panorama maar ook de essentie van de cultuur. Terwijl ik dat las zat ik onder een Spaans parasolletje in Finca, ‘la vida loca’. Het leven is zo gek niet daar hoor… In het appartement waar wij een weekje ‘woonden’ vond ik het boek ‘Culinaria Espana’, een dikke pil met recepten en de culinaire eetgewoontes van dit prachtige land. Het was het eerste wat ik in mijn hand nam na binnenkomst, hahaha….

Herinneringen aan de zomervakantie… Met een taxi laten we ons afzetten bij het amfitheater in Pula. Het is groot en indrukwekkend. Een van de best bewaarde amfitheaters in Europa. Zelfs beter bewaard dan het Colosseum in Rome naar het schijnt. We slenteren eromheen en Maxime en ik besluiten dat we naar binnen willen. Kijken waar de leeuwenkooien zijn…

Koe Margareth heeft mijn hart gestolen. Want kaas maken zonder koe lijkt mij een top oplossing voor de enorme veestapel in ons kleine landje. Kaas zonder koe? Tja dat riep bij mij ook de nodig vraagtekens op. Maar klaarblijkelijk kan het al. Deze roestvrij stalen koe haalt caseïne uit gras en fermenteert het tot kaas.

Zelden heeft een tentoonstelling een grotere indruk bij mij achter gelaten dan die van Ai Weiwei’s zoektocht naar menselijkheid in de Kunsthal. Het is een aaneenschakeling van confronterende kunstwerken die je laten nadenken. Over de mensheid, de plek van het individu en de gevolgen van keuzes die gemaakt worden. Maar het laat je ook nadenken over jezelf. Welke keuzes maak jezelf? Hoe empathisch en betrokken ben je eigenlijk?

Koken voor een grote groep. De eerste keer dat ik kookte voor een groep van ongeveer 50 mensen had ik geen idee waar ik moest beginnen. Met een clubje zaten we in de keuken bij vriendin Stephanie om te brainstormen voor haar feestje. Maar hoeveel moeten we dan maken? Mijn vader weet raad, dacht ik. Hij heeft altijd groot ingekocht voor zijn restaurant. En de oplossing was makkelijker dan gedacht. Gemiddeld eet iemand ongeveer 450 gram. Tel alle ingrediënten van je recepten bij elkaar op en deel dat door het aantal gasten. Simple as that!