Het was nog even zoeken om de echte originele Tikka smaak te pakken te krijgen maar met dit recept is het wat mij betreft meer dan gelukt. Diep van smaak maar niet pittig, zo hoort Tikka Masala te smaken. Je zult misschien een extra specerij aan je kastje moeten toevoegen maar het is het meer dan waard. Deze allerlekkerste Tikka maakte ik voor de allerliefste. Waarom? Lees het recept en de blog.
Ok, ik hoor je denken ‘het zoveelste vegetarisch stoofpotje met tomaat’. Tust me…. it’s not… Van dit stoofpotje gaan je smaakpapillen zingen. Dat komt door de combinatie van specerijen en fenegriekblad. Voor de meeste mensen een onbekend kruid. Het is tegenwoordig verkrijgbaar bij AH in een potje. Online bestellen kan natuurlijk ook. De geur van gedroogd fenegriekblad (vers heb ik nog niet kunnen vinden) is werkelijk onweerstaanbaar. Fenegriek is een plant uit de vlinderboomfamilie. Het wordt ook wel bokshoornklaver, grieks hooi of foenegriek genoemd. Oorspronkelijk komt Fenegriek uit het Middellands Zeegebied.
Of je deze malse romige kip met champignons en spinazie nu eet met een lekker stuk stokbrood, pasta of rijst, het is allemaal even lekker. Kies waar jij zin in hebt! Dit is zo’n heerlijk makkelijke maaltijd die binnen 30 minuten op tafel staat. Er zit een roomsaus bij die gemaakt is van bouillon met kookzuivel. Niet vet dus maar wel veel smaak. En er zit naast de champignons ook nog 500 gr spinazie in dus groenten genoeg!
Al eerder maakte ik een lekkere pasta met mozzarella van lokale waterbuffels en nu een pan met de lekkerste gestoofde sukade. Hoe dat zo komt? Hier in de buurt zit een waterbuffelboerderij. Boer Arjan zorgt met liefde voor zijn ca 100 waterbuffels die jaarrond buiten grazen. De stieren geven natuurlijk geen melk en worden als ze twee jaar oud zijn geslacht. Tot die tijd grazen ze met de kudde buiten. Sukade is het schouderstuk van het rund. De sukade van waterbuffel lijkt erg op rundvlees van de koe. Het vlees is echter dieper van smaak. Er zat bij deze portie niet teveel vet aan en de structuur is prettig. Dat komt waarschijnlijk omdat de koeien gras gevoerd zijn en het hele jaar over de weilanden struinen. Ik ben er erg enthousiast over.
Dit recept van Afghaanse kip in kurkuma-yoghurtsaus proeft als de ligging van het land. Er zitten Aziatische, Indiase en een vleugje Midden-Oosterse smaken in. Het is diep van smaak en verrassend. De ingrediënten zijn me bekend maar de Afghaanse keuken is nieuw voor mij. Deze kip is makkelijk te maken en, op de geweekte erwten na, snel klaar. Het lijkt wel wat op een curry maar is het niet. Morgh Lawang is de naam van dit gerecht en het komt uit het boek Parwana, verhalende familierecepten uit een Afghaanse keuken. Het is een kookboek met verhalen van de familie Ayubi. Doorweven in het boek vind je een intrigerende familiegeschiedenis tegen de achtergrond van economische en politieke ontwikkelingen. Je krijgt een goed beeld van de rijke geschiedenis van Afghanistan. Over het boek schreef ik de blog Afghanistan de andere kant.
Dit stoofvlees uit Ethiopië wordt gemaakt van kip of rundvlees en is gewoonlijk heel erg heet van smaak. De meesten van ons zijn dat niet zo gewend. Daarom heb ik een versie gemaakt die wel heel veel smaak heeft maar niet loeiheet is. Je proeft de verschillende pepers maar nooit wordt je tong verlamd van de hitte of raak je de smaak van de andere ingrediënten kwijt. Dit stoofgerecht wordt gemaakt met Berbere specerijen. Jaren geleden maakte ik voor het eerst zelf mijn eigen ‘Berbere’ specerijenmix. Je kon het in die tijd hier nog nergens kopen en ik had het nodig voor een recept uit het boek Nopi van Ottolenghi. Specerijen spelen een belangrijke rol in veel van mijn recepten en daarom schreef ik er een blog over. De ‘Berbere’ specerijenmix is zo smaakvol dat ik er graag nog iets anders mee wilde doen. Al googelend kwam ik op het gerecht ‘Doro Wat’ uit Ethiopië. Het is een recept voor de kookliefhebber want je moet er wel wat voor doen. Maar de voldoening is dan ook groot.
Dit is een verwarmende stoofschotel met aubergine, tomaat & feta, aangevuld met limabonen. Heel snel klaar en lekker met een stuk brood erbij. De aubergine in dit gerecht absorbeert alle lekkere smaken uit de saus. Dit gerecht kun je ook heel goed vegetarisch maken. Laat dan de chorizo en eventueel de feta weg, voeg een tl gerookt paprikapoeder en wat extra bonen toe. Chorizo is een fantastische smaakmaker. Een klein stukje droge worst verkruimelen en uitbakken geeft je gerecht echt een boost. Meestal is chorizo te koop als heel worstje. Zelf vind ik het om zo te eten nogal sterk. Een hele worst kopen is dan veel. Je kunt de chorizo prima in stukken snijden en invriezen. Dan pak je alleen wat je op dat moment nodig hebt.
Super makkelijk en snel klaar. Deze curry tomaat & kikkererwten is vegetarisch en zelfs helemaal vegan. En op basis van tomaat in plaats van kokosmelk. De smaak is kruidig, verwarmend en fris tegelijk door de gebruikte specerijen in combinatie met citroen. Dit gerecht mag volgens de puristen geen (Indiaase) curry genoemd worden omdat er geen gember in zit. Ik las dat de absolute voorwaarden aan ingrediënten zijn: ui, gember, knoflook, gemalen specerijen, en een royale hoeveelheid saus. Voel je vrij om gember toe te voegen of met de overige specerijen te experimenteren. Zowel wat samenstelling als hoeveelheden betreft. In deze curry zijn behalve tomaat en kikkererwten ook aardappelen verwerkt dus je hebt er niet perse rijst bij nodig. Een stuk naanbrood is altijd lekker natuurlijk.
Thailand is een land met veel regionale verschillen als het op eten aankomt. En dat geldt ook voor de curry’s die er gegeten worden. Zo zijn er curry’s met invloeden vanuit India en Indonesië met kokosmelk en kurkuma, en curry’s waarin helemaal geen kokosmelk zit. Deze laatste worden vooral gemaakt in het Noorden en Noord-Oosten van Thailand. Deze curry met kokosmelk en kurkuma is niet heet als in peperig maar heeft wel heel veel smaak. Houd je van echt hete curry? Verwijder dan niet de zaadjes uit de pepers bij het maken van de currypasta. Koop je een kant en klare currypasta? Doseer dan naar smaak. Vaak zijn deze heel erg heet. Dat maakt het ook lastig doseren want wil je meer smaak toevoegen dan wordt je curry vanzelf nog pittiger. Zelf voeg ik liever wat gedroogde chiliflakes toe voor wat extra pit.
Hachee is ultiem comfortfood. Niet alleen vanwege de smaak maar ook omdat je huis een hele middag geurt naar pruttelend stoofvlees, specerijen, bouillon en wijn. We associëren deze geuren met winters, knus en gezellig. Zo lang ik mij kan herinneren maakte mijn moeder hachee. Het was mijn absolute lievelingskostje zoals je kunt lezen in de blog verjaardagseten. Tegenwoordig maak ik het zelf en heb er een heerlijke variant op gemaakt met runderfond en rode wijn. Daarmee krijgt de hachee een intense smaak. Heb je kinderen? Gebruik dan extra runderfond en laat de wijn achterwege. Super traditioneel maar zo lekker! Een bordje hachee met rode kool en puree is puur gelukseten. Natuurlijk kun je dit stoofpotje ook heel goed combineren met stamppot en zelfs met alleen een heerlijk stuk grof rustiek brood.
Sommige gerechten ontstaan op een bijzondere manier. Zo ook deze Indische smoorkip. Ik interviewde Richard voor een project waar ik mee bezig was. Hij vertelde dat zijn grootouders uit Indonesië kwamen. Ze hadden daar een grote plantagewoning. In 1958 kwamen ze met de Karel Doorman naar Nederland. In de familie van Richard werd veel gekookt, onder andere smoorkip. Het project waar ik Richard voor interviewde begon met het uitdelen van maaltijden in de zomer van 2020. Buurtgenoten in Lievendaal mochten elkaar opgeven voor een warme maaltijd. Het was bedoeld voor mensen die het nodig hadden of die altijd voor een ander klaarstaan. Mooi om elkaar in moeilijke (corona)tijden zo te steunen. In de loop van de zomer heb ik 18 inwoners uit de wijk geïnterviewd. Hun verhalen en bijbehorende recepten zijn gebundeld in een prachtig wijkkookboekje. Richard is een fantastische verhalenverteller maar de smoorkip van zijn grootouders had hij zelf nog nooit klaargemaakt. Aan de hand van zijn beschrijving heb ik een recept van smoorkip voor hem gemaakt. En het was precies zoals vroeger vertelde hij…
Het gebeurt niet snel dat ik zeg ‘dit moet je maken’. Maar nu maak ik een uitzondering. Ik zou je echt willen vragen om dit ooit, ergens een keer te maken. Deze Curry met kip van Indonesische bumbu is zo lekker! Het is toevallig ontstaan omdat ik een hoeveelheid bumbu overhad uit het recept garnaal tartaar met kruidenpasta. Je moet dan wel de bumbu ofwel kruidenpasta eerst maken maar ik beloof je dat je daar geen spijt van krijgt. Het is het ritje naar de toko waard om de ingrediënten te halen. Maak de kruidenpasta in het weekend dan heb je doordeweeks binnen 30 minuten een heerlijke maaltijd op tafel staan. Beter nog, maak meteen een dubbele hoeveelheid en vries een portie in. De smaak van deze curry met kip en kruidenpasta is licht pittig, kruidig, citrusachtig en in combinatie met de kokosmelk heel romig.
Deze viscurry is geïnspireerd op het gerecht Mchuzi wa samaki uit Zanzibar. Het is mijn ‘tribute’ aan Freddy Mercury. Waarom dat lees je in mijn blog ‘Freddy Mercury aan de keukenmuur’. Zanzibar wordt ook wel het ‘specerijeneiland’ genoemd. Het ligt voor de kust van Afrika, ter hoogte van Tanzania. De geschiedenis van Zanzibar is beïnvloed door Perzen, Arabieren, moslims, Portugezen, en bewoners van het vasteland van Afrika. Deze smeltkroes zie je terug in de smaken van het eiland. Dit recept heeft een behoorlijk lange lijst met specerijen. Vergis je niet want het klaarmaken is echt super makkelijk. Mocht je een of twee dingen niet in huis hebben, en je hebt geen zin om nog meer potjes toe te voegen, laat het dan weg. Proef en maak het op smaak met wat je wel hebt. In het lijstje staat ook Tamarinde. Dat zou ik niet weglaten. Tamarinde geeft een mooie frisse smaak. Je koopt het tegenwoordig gewoon in de supermarkt (en anders de toko). Tamarinde is te koop als pasta en als peulen. Deze laatste moet je eerst weken en dan de pulp gebruiken. De pasta is makkelijker…
Garnalen met tomaten en fenegriekblad. Deze garnalen hebben hier al vaak op tafel gestaan. En echt iedereen vindt het lekker. Er zit fenegriekblad in, voor de meeste mensen een onbekend kruid. Het is niet overal verkrijgbaar maar het loont de moeite om ervoor op pad te gaan. De geur van gedroogd fenegriekblad (vers heb ik nog niet kunnen vinden) is werkelijk onweerstaanbaar. Fenegriek is een plant uit de vlinderboomfamilie. Het wordt ook wel bokshoornklaver, grieks hooi of foenegriek genoemd. Oorspronkelijk komt Fenegriek uit het Middellands Zeegebied. De zaadjes worden gedroogd en gebruikt als specerij, zowel heel als gemalen. Het blad gebruik je als kruid, zowel vers als gedroogd. De zaadjes zijn hier bekender dan het blad. Denk maar aan fenegriekkaas. Als je dat niet kent beslist een keer meenemen bij je kaasboer of supermarkt. De smaak doet nootachtig aan. Het gedroogde blad vind je in de grotere toko’s of winkels die georiënteerd zijn op de Indiaas/Hindoestaanse keuken. Even zoeken dus, maar nogmaals, je zult het de moeite waard vinden…
Voor dit recept wilde ik vlees wat zo zacht zou worden dat je er eventueel ook ravioli mee kunt vullen. Het werd dus Marokkaans stoofvlees met bavette. Mijn slager, Evert Tebak in Nuenen, is echt geweldig. Welke vraag ik ook heb, hij weet altijd raad. Ik vroeg me af of voor dit gerecht bavette de juiste keuze zou kunnen zijn. Dat wordt meestal kort gebakken als biefstuk. Volgens Evert wordt gestoofd bavette zo zacht dat je het makkelijk uit elkaar kunt trekken. Ideaal om te gebruiken als vulling dus. ‘En voor jouw stoofvlees zou ik vers bavette gebruiken. Dat bevat veel eiwitten en die heb je nodig in een stoofpot. Zou je het kort bakken dan is vlees wat langer ‘bestorven’ is beter, dan zijn veel van de eiwitten afgebroken’ aldus Evert! Deze stoofpot is geïnspireerd op ons etentje bij Le Jardin des Epices in Marrakesh. Daar aten we heerlijke ravioli met Marokkaans stoofvlees (recept hiervan volgt nog). Maar natuurlijk is deze stoofpot ook heerlijk bij couscous of puree. Je kunt dit stoofpotje drie dagen bewaren in de koelkast. Ideaal om later in de week nog een keer te eten dus.