Dit is misschien wel de makkelijkste manier om zelf ‘brood’ te maken die je ooit tegenkomt. Dit platbrood heeft maar 3 ingrediënten en hoeft niet te rijzen. Het is een kwestie van meel, yoghurt en zout mengen, een beetje kneden en bakken in een pan. Lekker snel dus. Natuurlijk kun je aan dit platbrood nog kruiden en specerijen toevoegen. Daarmee kun je het helemaal afstemmen op het gerecht wat je eet. Denk bijvoorbeeld aan rozemarijn, koriander, paprikapoeder, za-ataar of een kruidenmix. Je kunt dit brood niet bewaren tot de volgende dag, althans ik vind het niet lekker. Het is dus maken en opeten.

Lunch, avondeten of een lekkere snack? Het kan allemaal met dit platbrood gevuld met gekruid gehakt en rode biet. Superlekker met een dressing op basis van yoghurt en mierikswortel. De beste recepten ontstaan vaak uit de losse pols. Zo ook hier. In het recept gebruik ik lamsgehakt. Het voegt echt wat toe aan de smaak maar als je er niet van houdt gebruik dan rundergehakt. Waarschijnlijk moet je het gehakt dan wel meer op smaak brengen.

Rode biet is een perfecte groente om in te maken. Dunne plakjes biet zijn heerlijk in een salade of als toevoeging bij pittige gerechten. De aardse smaak van rode biet krijgt een flinke kick van zoetzuur met specerijen. In dit recept heb ik rode biet gebruikt maar kies ook gerust voor gele bieten of de mooi roze wit gekleurde chioggia bieten. Er zijn zomer- en winterbieten. Ze zijn jaarrond verkrijgbaar. In november worden de laatste bieten geoogst. Daarna worden de bieten ‘ingekist’. Als dat goed gebeurt kunnen bieten maanden goed blijven. De stelregel is eigenlijk dat de biet hard en stevig aan moet voelen. Zit er nog loof aan dan moet het er vers en fris uitzien. Je kunt bieten rauw eten maar ook koken of roosteren in de oven.

Het inspireert me elke keer weer hoe nieuwe smaken ontstaan door het kiezen van een bepaalde bereidingswijze en het toevoegen van specerijen. Soms heb ik in een keer de geest en komen alle weckpotten weer tevoorschijn. Dan haal ik bieten, radijsjes, rode kool en dit keer venkel erbij. Paprika of (zilver)uitjes kan trouwens ook. Een ochtendje snijden, blancheren, azijn koken en specerijen toevoegen levert 5 heerlijke potten zoetzuur op waar we weer tijden mee vooruit kunnen. Er zijn verschillende manieren van inmaken. Droog inmaken in zout, fermenteren, inleggen in zuur of konfijten (zoet). Ik kies vaak voor inmaken in zoetzuur. Omdat het lekker is op een boterham en je het heel goed toe kunt voegen aan salades en als bijgerecht bij pittige gerechten zoals curry’s. Geroosterde tomaten inmaken in olie kan trouwens ook. Is ook heel lekker en makkelijk.

Zijn wie je bent deel II.  Gisteren kreeg ik een leuke reactie van Gerard op mijn blog ‘Zijn wie je bent?’ Het maakte mij opnieuw duidelijk dat ‘zijn wie je bent’ gaat over keuzes maken binnen de mogelijkheden die er liggen. Keuzes waarmee jij jezelf zo goed mogelijk thuis voelt in je eigen lijf. De een doet dat met geverfd haar, de ander haalt een scheermes over zijn hoofd. Allemaal willen we graag uitdrukking geven aan wie we van binnen zijn. En iedereen kiest daarvoor ook zijn eigen manier. Zo heeft vriend Jan bijvoorbeeld een ongelofelijke collectie colberts en stropdassen. Met de meest uiteenlopende kleuren, grafische lijnen en afbeeldingen. Hij heeft zelfs voor de stropdassen een speciaal laatje in zijn kledingkast laten maken. Dat is zijn manier van uiting geven aan zijn kleurrijke binnenkant. Zelf bleef ik maar malen in mijn hoofd over dat grijzer wordende haar. Is dat nu werkelijk wie ik wil zijn op dit moment?

In dit recept met zalmtartaar gebruik je verse en gerookte zalm. Eet je liever geen rauwe zalm gebruik dan alleen gerookte zalm. Is ook lekker, weet ik zeker want ik heb het uitgeprobeerd… Het is een feestelijk recept wat past bij allerlei gelegenheden. Maar eerlijk? Hier staat het ook op tafel als borrelhapje. Er bestaan nogal wat wilde verhalen over rauwe zalm waar je ziek van wordt. Zorg dat je zalm kakelvers is. Dat geldt eigenlijk altijd voor alle rauwe vis- en vleesproducten zoals filet americain, sushi en sashimi. Wil je dit recept als borrelhapje serveren? Maak dan de tartaar en garneer met wat snippers gerookte zalm, bieslook en dille. De rest van de garnering laat je weg.  

De geur van deze specerijenboter is onweerstaanbaar en heeft echt niets te maken met kruidenboter zoals wij dat kennen. Deze specerijenboter ‘Niter Kibbeh’ komt uit Ethiopië gebruik je om stoofschotels met kip of rundvlees te maken. De specerijen trekken helemaal in de boter die net tegen de kook aan wordt gehouden. Maak er bijvoorbeeld dit kruidige stoofvlees uit Ethiopië mee. Kies dan voor Bavette, een supermals stukje vlees wat als je het mij vraagt de beste optie is voor stoofpotjes met rundvlees. Net zoals bij veel specerijenmixen, zoals ras-el-hanout en Berbere specerijen heeft iedere regio of familie een eigen receptuur. Aan deze Niter Kibbeh heb ook ik mijn eigen signatuur gegeven. Gebruik de boter niet alleen voor stoofvlees maar bak er gerust ook kip of ander vlees in.

Inmiddels staan er gerechten uit Marokko en zelfs Zanzibar op de site. Toch is Afrika nog onderbelicht, en zeker Ethiopië stond niet op mijn lijst. Dat is ook niet verwonderlijk want heel bekend is deze keuken hier (nog) niet. Daar mag wel verandering in komen bedacht ik me. Zeker toen ik erachter kwam dat de Berbere specerijenmix uit Ethiopië komt. Deze hete en kruidige mix heb ik jaren geleden voor het eerst geproefd in een gerecht van Ottolenghi. Berbere specerijenmix kon je toen nog niet krijgen dus destijds heb ik de ingrediënten opgezocht en een eigen mix gemaakt. De naam Berbere komt uit het Amhaars, een taal die onder andere gesproken wordt in Ethiopië en dan vooral in de regio Amhara waar ook de hoofdstad Addis Abeba ligt. Traditioneel zitten er in de mix meerdere pepersoorten. Andere ‘vaste’ ingrediënten zijn fenegriek, gember, nootmuskaat, kaneel, paprika en knoflook. Maar zoals het met veel specerijenmixen gaat heeft iedere regio en soms familie een eigen recept.

Dit stoofvlees uit Ethiopië wordt gemaakt van kip of rundvlees en is gewoonlijk heel erg heet van smaak. De meesten van ons zijn dat niet zo gewend. Daarom heb ik een versie gemaakt die wel heel veel smaak heeft maar niet loeiheet is. Je proeft de verschillende pepers maar nooit wordt je tong verlamd van de hitte of raak je de smaak van de andere ingrediënten kwijt. Dit stoofgerecht wordt gemaakt met Berbere specerijen. Jaren geleden maakte ik voor het eerst zelf mijn eigen ‘Berbere’ specerijenmix. Je kon het in die tijd hier nog nergens  kopen en ik had het nodig voor een recept uit het boek Nopi van Ottolenghi. Specerijen spelen een belangrijke rol in veel van mijn recepten en daarom schreef ik er een blog over. De ‘Berbere’ specerijenmix is zo smaakvol dat ik er graag nog iets anders mee wilde doen. Al googelend kwam ik op het gerecht ‘Doro Wat’ uit Ethiopië. Het is een recept voor de kookliefhebber want je moet er wel wat voor doen. Maar de voldoening is dan ook groot. 

Met de Spicegirls heeft dit niks te maken maar ben jij iemand die een recept overslaat als er een rijtje specerijen staat? Lees dan even door want dit artikel is ook voor jou… Ik schrijf het voor jou en de drie jonge mensen die ik vorige zomer bij boekhandel Van Piere op de kookboekenafdeling zag. Zij bladerden door een kookboek en lieten het liggen met de opmerking ‘Wat moet je met die recepten? Er staan specerijen in die toch maar in je keukenkastje blijven liggen’. Op vakantie zwijmelen we boven onze borden, loopt het speeksel ons in de mond van al die lekkere geuren die onze zintuigen prikkelen. Proeven we met nieuwsgierigheid nieuwe smaken en roepen vaak hardop ‘ohhh konden we dit thuis maar eten…’. En waarom niet? Eten is een belangrijk onderdeel van ons leven. Dus waarom zou je daar niet het allerbeste van maken? Zelf kook ik sinds 15 jaar met specerijen en ze maken samen met verse kruiden een belangrijk onderdeel uit van mijn recepten. Misschien ben ik dan toch een beetje een Spicegirl? En die specerijen, tja…. Het is een beetje als schilderen, door het toevoegen van meer kleur krijgt je schilderij vanzelf meer ‘smaak’.

Hier loopt het water me van in de mond. Deze toast met pesto, champignons en geitenkaas is een smaakbommetje. Met een lekkere dikke snee (volkoren)brood met zaadjes een heerlijk lunchgerecht. Ook prima als je een drukke avond hebt. Met een kop soep erbij heb je toch je groenten weer binnen.

Super tasty, super easy deze ovenschotel met pasta tomaat, tonijn en mozzarella. 15 minuten voorbereiden en 10 minuten in de oven is alle tijd die nodig is. En als je een dubbele portie maakt zet je deze morgen gewoon kant en klaar in de oven. De ingrediënten voor deze pasta uit de oven zijn perfect om in je voorraadkast te hebben. Pasta ovenschotel Voor dit ovengerecht heb ik conchiglioni gebruikt. Grote pastaschelpen die gebruikt worden om te vullen. Niet alleen heel lekker maar het ziet er ook nog eens mooi uit. Omdat de schelpen gevuld worden is deze pastasoort bij uitstek geschikt voor ovenschotels. Conchiglioni betekent schelp in het Italiaans. Deze pasta is er in verschillende formaten. De kleine vorm… >

Mijn nicht Tiny van Duijnhoven is net zo’n kookfanaat als ik. Af en toe geeft ze zelfs kookworkshops! Als we elkaar zien raken we dan ook niet uitgepraat over koken en eten. Op haar Facebookpagina zag ik verleidelijke en gezonde ‘bliss balls’ voorbij komen en spontaan nodigde ik haar uit voor een gastblog met recept. Daar hoefde ze niet lang over na te denken. Door Tiny van Duijnhoven: ‘Bliss’; het Engelse woord voor ‘gelukzaligheid’. En dat is wat je ervaart, een moment van gelukzaligheid, als je gaat proeven van deze heerlijke ‘Bliss balls’. Ik loop niet warm voor het bakken van taart of ander gebak. Ik gruw van de grote hoeveelheden boter en suiker die standaard de hoofdingrediënten zijn. Dus zoek ik naar heerlijke alternatieven. Daarbij stuitte ik op vegan Bliss balls, met alleen natuurlijke ingrediënten. Ze zijn trouwens ook nog eens gluten- en lactosevrij.

Een omelet gaat er altijd wel in. Als lunch of snelle avondmaaltijd. Door de toevoeging van spinazie en feta wordt het een gezonde en vullende maaltijd.  De extra kick in deze omelet komt van de pesto. Die toevoeging maakt de omelet echt heel erg lekker. Vaak wordt een omelet te hard gebakken. Een perfecte omelet is net gestold van binnen maar nog wel helemaal zacht. Geen doorgebakken eieren dus…  Als je een omelet halverwege al dichtklapt krijg je een beter en lekkerder resultaat.

Eenmaal de smaak van zelfgemaakte pesto geproefd? Dan wil je nooit meer anders. En waarom zou je ook? Deze pesto maak je in 5 minuten.  In de koelkast kun je een potje verse pesto ongeveer een week bewaren. Zorg er dan wel voor dat je er na gebruik een klein laagje olijfolie op giet. Dat gaat het bederf tegen. Klassieke pesto wordt gemaakt met parmezaan, pijnboompitten en veel verse basilicum. Maar er zijn meer smaken te bedenken. Wat dacht je van pesto van koriander? Ook heerlijk en veelzijdig.

Uit Falastin: Ovenschotel met aubergine kikkererwten en tomaten. Een van mijn favoriete recepten en makkelijk te maken. Dit ovengerecht doet denken aan Moussaka. Het is een groentegerecht wat kan dienen als hoofdgerecht of bijgerecht bij gegrilde vis- of vleesgerechten. Helemaal voorbereiden Je kunt dit gerecht helemaal voorbereiden. Het hoeft alleen nog maar in de oven opgewarmd te worden. Ideaal als mealprep, om in de koelkast te hebben staan op drukke dagen. Eet het warm uit de oven of op kamertemperatuur. Falastin Falastin is het boek van Sami Tamimi en Tara Wigley. We kennen Sami natuurlijk als culinaire partner van Ottolenghi dus dit boek belooft heel wat. Dit gerecht maakt het voor mij al meer dan waar. Lekker gekruid en vol… >

Zelfgemaakte ketchup, barbecuesaus, geef er maar een naam aan. Wat ik er verder over kan zeggen? Deze diepe rokerige BBQ saus is ‘the best’ echt waar… Gemaakt met ingrediënten die de meeste mensen in hun keukenkastje hebben staan. Snel klaar en goed te bewaren. Deze saus heb ik gemaakt voor een vegaburger maar gebruik hem gerust bij een worstje of BBQ. Allemaal lekker…

Een hamburger maken die 100% vegetarisch is en toch smaakt naar vlees? Met dat experiment ging ik aan de slag. Eigenlijk wilde ik iets maken wat een illusie is. Waarom? Na het lezen van het boek Food is fictie besefte ik pas hoe wij gemanipuleerd worden in onze keuzes wat betreft voedsel. Reclamemakers schotelen ons iets voor dat meestal niet is wat het lijkt. Ik schreef er een blog over. Wil jij je er echt in verdiepen dan is het boek Food is fictie een aanrader. In mijn zoektocht heb ik ingrediënten verzameld die een goede umamismaak hebben. Naast zoet, zuur, bitter en zout wordt umami de vijfde smaak genoemd. De beste omschrijving daarvan is ‘hartig’. Uiteindelijk ben ik na een aantal pogingen uitgekomen op gedroogde paddenstoelen aangevuld met noten, pitten, sojasaus, gerookt paprikapoeder, tomatenpuree en zwarte bonen voor de stevigheid. Hoewel de structuur van vlees moeilijk te benaderen is was ik verrast door de ‘vlees’smaak. Wij vonden het een geslaagd experiment!

We geloven graag dat we voedsel kopen op basis van onze eigen behoefte. Maar is dat eigenlijk wel zo? In hoeverre wordt ons brein gehersenspoeld door beeld- en reclamemakers? Is er nog sprake van een eigen wil? Of worden wij precies langs dat pad geleid waar producenten en vormgevers ons willen hebben? Is ons koopbeleid een zorgvuldig gekweekte behoefte zonder dat wij ons daarvan bewust zijn? In het boek Food is fictie onderzoekt Linda Roodenburg hoe ontwerpers zowel voedsel als verpakking zo vormgeven dat het ons verleidt en aanzet tot aankoop en consumptie. Een ontluisterend verhaal kan ik je zeggen….

Dit is een verwarmende stoofschotel met aubergine, tomaat & feta, aangevuld met limabonen. Heel snel klaar en lekker met een stuk brood erbij. De aubergine in dit gerecht absorbeert alle lekkere smaken uit de saus. Dit gerecht kun je ook heel goed vegetarisch maken. Laat dan de chorizo en eventueel de feta weg, voeg een tl gerookt paprikapoeder en wat extra bonen toe. Chorizo is een fantastische smaakmaker. Een klein stukje droge worst verkruimelen en uitbakken geeft je gerecht echt een boost. Meestal is chorizo te koop als heel worstje. Zelf vind ik het om zo te eten nogal sterk. Een hele worst kopen is dan veel. Je kunt de chorizo prima in stukken snijden en invriezen. Dan pak je alleen wat je op dat moment nodig hebt.