Fotoacademie
naar Foodfoto
Mijn eerste camera kreeg ik toen ik 12 was. Een simpele druk op de knop en het rolletje doordraaien. Van honderden foto’s maken was toen nog geen sprake want het ontwikkelen en afdrukken was duur. Foto’s ophalen bij de fotowinkel was altijd weer spannend want je wist nog niet of ze gelukt waren. Toen ik eenmaal een handmatige camera had, en licht en scherptediepte zelf kon bepalen, moest je dan ook goed nadenken over je instellingen. Even terugkijken was er nog niet bij. De liefde voor fotografie is nooit weggegaan. Ik wilde een aantal jaar geleden zelfs een carrière switch maken en heb een klein jaar op de Fotoacademie gezeten. Wat een fantastische en intense tijd was dat.. Een dag in de week kwamen we samen op school en werden vooral de resultaten van de opdrachten besproken. Niet altijd makkelijk om reacties van anderen te ontvangen op foto’s waar ik best trots op was, maar wel ongelofelijk leerzaam. Uiteindelijk ben ik in het eerste jaar al gestopt. De combinatie van school, mijn werk als zelfstandig communicatieadviseur, én een jong kind, was te zwaar. Nu zoveel jaar later, zijn dingen die eerst nog niets met elkaar te maken hadden, voor mij op zijn plek gevallen. Een horecakind dat uiteindelijk toch iets met koken gaat doen, mijn liefde voor fotografie en het maken van verhalen.