Weg uit de stad

Weg uit de stad.  Zo!, hier komt niemand meer tussen. Een beetje verbaasd kijk ik op en twee twinkelende ogen kijken mij aan. ‘Ja, deze plek aan het raam heb ik speciaal gekozen tijdens het inchecken want ik zag dat de stoel aan het gangpad al bezet was. Dus ik dacht, hier in het midden gaat vast niemand meer zitten’. Ik glimlach, we leggen onze tassen op de stoel tussen ons in en terwijl het vliegtuig aanstalten maakt op de startbaan raken we aan de praat. Over het leven, werk, mannen…

(foto’s hiernaast/hieronder: Dubrovnik)

Van Rotterdam naar Rhoon

Ze is er klaar mee. Het jachtige leven, het stappen in de clubs en de drukte op straat. Dus heeft ze besloten om van Blijdorp naar Rhoon te verhuizen. Naar een kleine dijkwoning met een paadje naar de voordeur. Ik zie het helemaal voor me. Het huis moet op de schop dus er moet veel geklust worden maar dat vindt ze niet erg. Spannend is het wel en dat gevoel herken ik. Wat als het te stil is? Wat als je geen aansluiting vindt en dit de grootste vergissing ooit blijkt.

Van Rotterdam naar Nuenen

Wij verhuisden 19 jaar geleden van Rotterdam terug naar Nuenen en het was wennen. Ik houd van de stadse vibes, de reuring, het gedoe. En tegelijkertijd wilden Frank en ik in de buurt van familie wonen toen wij eenmaal zelf vader en moeder werden. Het heeft lang geduurd en soms kan het me nog overvallen. De stilte in de straat. Toch zou ik nergens anders willen wonen. Het is een heerlijke plek met een warm bad aan buren. Als het nodig is kan ik midden in de nacht ongevraagd op een heel aantal adressen aanbellen. En dat is veel waard. Dat is veel meer dan een optelsom van stenen, voorzieningen of reuring.

Hollen naar Hvar

Hoe zou het nu met haar gaan? Met Ina uit Blijdorp. Zou ze gelukkig zijn in Rhoon? Ze was vorig jaar net als wij onderweg naar Kroatië. Wij naar Dubrovnik en zij naar het eiland Hvar. En dat was nog spannend want na de landing had ze krap een half uur om de bus naar de veerboot te halen. Als ze de bus niet zou halen betekende dat een nachtje doorhalen in de kroeg of slapen op een bankje tot de eerste veerboot van de ochtend.

Als we landen schiet ze als eerste het vliegtuig uit. Een lach en een lange armzwaai en weg is ze, hollend naar haar ‘rust’vakantie op Hvar. Even bijtanken voor het klussen begint.

Zwarte risotto

Steeds als ik aan Ina denk moet ik ook denken aan zwarte risotto. Volgens haar het gerecht van de regio. Helaas heb ik het maar op een kaart zien staan in Dubrovnik en dat restaurant was een week volgeboekt. Ik ben er dus zelf maar mee aan de slag gegaan. En het is zalig..! Mijn zwarte risotto met zeebaars is romig, zilt en fris door de toevoeging van gremolata. Ik maakte ook een vegetarische variant met paddenstoelen, erg lekker.

Van Dubrovnik naar Rovinj

Oh ja, met het scrollen door de foto’s kwam ik zoveel mooie plaatjes tegen dat ik over ons tripje naar Dubrovnik alsnog een blog geschreven heb. En Kroatië beviel zo goed dat we er afgelopen zomer weer waren. Over Rovinj schreef ik ook een blog.