Vakantie in de Cottswolds. Het is wat we ons voorstellen als je aan Engeland denkt… Slingerende wegen, hagen en groene weiden. Prachtige vergezichten over het glooiende landschap en kleine dorpjes met schattige huizen, kleine winkeltjes en natuurlijk een pub. Wij komen er helemaal tot rust. Het tempo ligt wat lager. Er hoeft niet zoveel behalve wandelen, hier en daar een pitstop maken en genieten van een ‘pubmeal’. Een paar jaar geleden waren…
Highclere Castle was het doel van onze vakantie in de Cottswolds. Eigenlijk wilden we er vorig jaar al naartoe maar toen waren de kaarten voor de rondleidingen al uitverkocht. Tja dan maar wachten op een volgende gelegenheid toch…? Het was alsof we de filmset opliepen… Wat een ervaring! En werkelijk alles, echt alles op het kasteel was zoals in de serie Downton Abbey. De twee banken waar thee gedronken wordt, de tafel met lekkers erbij en de luie rode stoel in de bibliotheek. We dwaalden door alle kamers, schreden naar beneden over de brede houten trap en eindigden in de majestueuze hal waar zoveel ontmoetingen plaatsvonden. Echt heel bijzonder…
Deze twee stonden al lang op mijn lijstje om te bezoeken. Sinds de betoverende verhalen van mijn moeder lang geleden wist ik dat ik er een keer zou komen. En natuurlijk heeft een van de boeken van Lucinda Riley, dat zich voor een deel in Granada afspeelt, ook meegeholpen. Sterker nog…(voor de kenners) ik herkende volledig het uitzicht vanaf het Alhambra naar de zigeuner grotwoningen in de heuvels er tegenover…
Is op vakantie naar de Malediven duur? Nou ja, het is niet goedkoop maar hoeft ook niet je hele jaarsalaris te kosten… Wij waren er een paar jaar geleden als afsluiter van onze vakantie naar Sri Lanka. Was het de moeite waard? Absoluut! Ik maakte al jaren grappen over de Malediven als uitgestelde huwelijksreis. Wij gingen destijds namelijk drie dagen naar Brussel omdat Frank een studie aan het afronden was.
Eigenlijk is elke bestemming die we aandeden in dit land een blog waard. Er zijn zoveel prachtige dingen te zien en beleven. We beklommen natuurlijk de Leeuwenrots Sigiriya waar een prachtig verhaal aan vast hangt over jaloezie tussen broers, monniken en roze olifanten. We reden naar de koningsstad Polonnaruwa en zagen tientallen olifanten tijdens een safari….
Spanje; een pot nat? ‘De keuken van een land is het landschap in een kookpot’ volgens Joseph Pla (1897-1981). Een blik in de pannen toont niet alleen een landschappelijk panorama maar ook de essentie van de cultuur. Terwijl ik dat las zat ik onder een Spaans parasolletje in Finca, ‘la vida loca’. Het leven is zo gek niet daar hoor… In het appartement waar wij een weekje ‘woonden’ vond ik het boek ‘Culinaria Espana’, een dikke pil met recepten en de culinaire eetgewoontes van dit prachtige land. Het was het eerste wat ik in mijn hand nam na binnenkomst, hahaha….
Herinneringen aan de zomervakantie… Met een taxi laten we ons afzetten bij het amfitheater in Pula. Het is groot en indrukwekkend. Een van de best bewaarde amfitheaters in Europa. Zelfs beter bewaard dan het Colosseum in Rome naar het schijnt. We slenteren eromheen en Maxime en ik besluiten dat we naar binnen willen. Kijken waar de leeuwenkooien zijn…
Wat gaat de tijd snel! Bij het opruimen van de foto’s op mijn telefoon kwam ik de foto’s van Dubrovnik in Kroatië tegen, alweer een jaar geleden…! Al scrollend zag ik weer zoveel moois voorbij komen dat ik er toch een blogje over schrijf. Want Dubrovnik is echt, echt de moeite waard. De stad staat op de werelderfgoedlijst van Unesco en behoudt daarmee haar historisch aanzicht.
Zo!, hier komt niemand meer tussen. Een beetje verbaasd kijk ik op en twee twinkelende ogen kijken mij aan. ‘Ja, deze plek aan het raam heb ik speciaal gekozen tijdens het inchecken want ik zag dat de stoel aan het gangpad al bezet was. Dus ik dacht, hier in het midden gaat vast niemand meer zitten’. Ik glimlach, we leggen onze tassen op de stoel tussen ons in en terwijl het vliegtuig aanstalte maakt op de startbaan raken we aan de praat. Over het leven, werk, mannen…
De blik op Rovinj is schitterend. De woningen op het kleine ronde schiereiland lopen taps omhoog en bovenaan prijkt een kerk. Het lijkt nogal hoog dus benieuwd of we alle trappen naar boven gaan lopen. Eerst, ook op deze dag, een cappuccino op een terras. Het stadje is lieflijk, omgeven door verschillende kleine havens waarin vissersboten worden afgewisseld met mega jachten. Wie koopt er zo’n boot denk ik dan. Op een van de schepen spelen twee mannen een potje schaak. Ook een fijne manier om de dag te beginnen.
Wat veel mensen niet weten is dat het strand in Valencia perfect per fiets te bereiken is. Sterker nog… je hebt er op een fiets echt de perfecte beleving. Valencia heeft namelijk een lange boulevard met fijne fiets- en wandelpaden. En je komt dan vanzelf terecht bij een, naar onze mening, geweldig paellarestaurant. Niet chique, gewoon recht aan het strand. Dus als je daar bent.. loop vooral even met je voeten door het zand en dip je tenen in de zee…
De deur sluit met een zachte klik en we zijn weg. Met een lichte schommel zoeven wij boven het landschap en klimmen snel naar grotere hoogte. Onder ons groene weilanden met het getingel van koeienbellen. De lucht is knisperend blauw met hier en daar een zachte witte wolk. Na een aantal keer overstappen van de ene gondel naar de andere veranderd het groene landschap onder ons langzaam naar rotsachtig gebied en tenslotte sneeuw! Voor ons zien we mensen in dikke jassen snowboarden. Enigszins twijfelend kijk ik naar mijn fleecevest en Frank in zijn zomervest. Hmmm, helemaal voorbereid zijn we niet. Bovenaan stappen we uit en de koude lucht slaat ons in het gezicht. We lopen wat rond op het hoogste punt, hebben het koud en besluiten daarom weer naar beneden te gaan. In een berghut halverwege de route bestel ik heerlijke goulashsoep want de traditionele knödel, ofwel deegbal in saus, kan mij niet bekoren.
Al een paar dagen volg ik via Instagram het verhaal van moederbuffel Narja en haar jong. Het pasgeboren kalfje mag niet drinken bij haar. Boer Arjan is al 10 dagen bezig om mama Narja zover te krijgen dat haar jong mag drinken. Ondanks dat ik zomaar binnenval is Arjan hartelijk en gastvrij. Al pratend lopen we naar de zijkant van de boerderij waar in de schaduw van een appelboom moeder en dochter in de koelte van de schaduw liggen. Lees het complete verhaal van Arjan en zijn 100 waterbuffels….
