Koe Margareth heeft mijn hart gestolen. Want kaas maken zonder koe lijkt mij een top oplossing voor de enorme veestapel in ons kleine landje. Kaas zonder koe? Tja dat riep bij mij ook de nodig vraagtekens op. Maar klaarblijkelijk kan het al. Deze roestvrij stalen koe haalt caseïne uit gras en fermenteert het tot kaas.
Zelden heeft een tentoonstelling een grotere indruk bij mij achter gelaten dan die van Ai Weiwei’s zoektocht naar menselijkheid in de Kunsthal. Het is een aaneenschakeling van confronterende kunstwerken die je laten nadenken. Over de mensheid, de plek van het individu en de gevolgen van keuzes die gemaakt worden. Maar het laat je ook nadenken over jezelf. Welke keuzes maak jezelf? Hoe empathisch en betrokken ben je eigenlijk?
Koken voor een grote groep. De eerste keer dat ik kookte voor een groep van ongeveer 50 mensen had ik geen idee waar ik moest beginnen. Met een clubje zaten we in de keuken bij vriendin Stephanie om te brainstormen voor haar feestje. Maar hoeveel moeten we dan maken? Mijn vader weet raad, dacht ik. Hij heeft altijd groot ingekocht voor zijn restaurant. En de oplossing was makkelijker dan gedacht. Gemiddeld eet iemand ongeveer 450 gram. Tel alle ingrediënten van je recepten bij elkaar op en deel dat door het aantal gasten. Simple as that!
“Barokke fantasie, middeleeuwse levenslust en dan ook nog je eigen schranspartij kunnen aanrichten. Dit boek is een weelderige, wellustige droom” Met die quote beschrijft Felix Wilbrink het boek Puntneuzen & Kersenpitten, verhalen en recepten uit De keuken van Jeroen Bosch. Bij de woorden levenslust, schranspartij wellustig ben ik verkocht. Dat moet dan toch wel wat bijzonders zijn dacht ik….
Wij dartelden langs scholen vissen en wuivend zeewier. Renden met een grote glimlach achter digitale vissen aan en bewogen ze met onze handen in het water uiteen. Om ons vervolgens te verbazen over de talloze Jeroen Bosch figuren die over, door en langs elkaar heen bewegen in een caleidoscoop van kleuren en vormen. Hypnotiserend en fluorescerend wordt je meegenomen in een onvoorstelbaar wondere wereld. En dan moet het mooiste nog komen…. Ik heb het over ‘Remastered’ in Rotterdam. Zelf noemen ze het de ‘See Hear Feel Experience’ en het maakt de verwachtingen meer dan waar. Je wordt ondergedompeld in een (interactieve) nieuwe wereld van oude meesters. Het is de mooiste ervaring die ik in lange tijd gehad heb.
Hoeveel eet je in een jaar? Wat is het aantal eieren, sneetjes brood, flessen wijn, bananen, bakjes yoghurt etc etc dat we jaarlijks verorberen? Ik had daar nooit zo over nagedacht. Kunstenaar Itamar Gilboa vroeg het zich wel af en deed er wat mee. Een jaar lang verzamelde hij al zijn voedselverpakkingen, waterflessen, allerlei etenswaren en goot ze in porselein. Het is een indrukwekkende en prachtige verzameling geworden die uitgestald ligt in het LAM in Lisse, ook wel bekend als Food Art Museum. Niet alleen laten de rekken die van vloer tot plafond gevuld zijn met eierdoosjes, melkpakken, bananen en wijnflessen je nadenken over die hoeveelheid eten en drinken maar ook over de berg afval die je in een jaar produceert.
Lang geleden woonde ik in het Entrepotgebouw in Rotterdam. Ik had er een prachtige loft in een oud pakhuis met uitzicht op een kleine binnenhaven. Ik ging niet over een nacht ijs met de keuze voor mijn woonplek want in Rotterdam kende ik op dat moment niemand. In mijn zoektocht stroopte ik Kralingen maar ook Noord, West en Katendrecht af. Nou had ik best oren naar avontuurlijk wonen maar Katendrecht stond in die tijd nog bekend om hoeren en snoeren, drugdeals en criminaliteit. Er stond een leuk nieuw appartementengebouw aan het einde van het schiereiland. Toch durfde ik het niet aan. Ik zag me daar als vrouw s’avonds (nog) niet alleen over straat lopen. Ik kwam natuurlijk uit het veilige Brabantse Nuenen, hahaha..
Hoe heurt het eigenlijk? Niet met je ellebogen op tafel of praten met volle mond. Deze basis’regels’ kennen we allemaal wel uit de culinaire etiquette. Maar wist je dat in Aziatische landen je linkerhand niet op tafel mag liggen omdat deze als onrein wordt gezien? Dat in onze contreien het begroeten met de rechterhand als vreedzaam teken wordt gezien? En dat in Amerika de fooi een onderdeel is van het salaris en dus echt niet weggelaten kan worden? Zomaar wat wetenswaardigheden uit het boekje ‘Culinaire etiquette’ wat ik vond in een tweedehands boekenstalletje. Grappig, verrassend en soms een beetje suf… of misschien moet ik zeggen, niet meer van deze tijd. Toch staan er ook handreikingen in waar we wel degelijk wat aan hebben….
Dit is nog eens andere limonade! De smaken zijn fris en volwassen. Denk aan smaken als peer-rozemarijn, dadel-granaatappel, tannenwald (dennen) of pruim-kardemom. Wostok limonade kun je perfect drinken bij een etentje, als jij de BOB bent of gewoon niet zo’n zin hebt in alcohol. De drankjes zijn niet te zoet en hebben echt een fijne smaak. Het is geen colaatje dat je even snel achterover slaat… Ik kwam het tegen en ben fan..! En dan de vormgeving he… echt mooi. Nieuwsgierig waar Wostok voor staat? Lees het verhaal over het ontstaan…
Dat zou leuk zijn, op bezoek bij de Royals om aan te schuiven bij een High Tea. Net als Amalia wordt onze dochter Maxime op 7 december 18 jaar. Ik herinner me dat tegen de tijd dat ik na haar geboorte vanuit het ziekenhuis naar huis mocht, de eerste berichten de ronde deden dat Maxima aan het bevallen was. Onze dag werd daardoor nog iets specialer. Dus een High Tea ter gelegenheid van de verjaardag van Amalia…? Ik denk dat die uitnodiging hier niet afgeslagen zou worden. Maar… ik dwaal af…. Want dit verhaal gaat niet over ons koningshuis maar over Buckingham Palace.
Geen houdbaarheidsdatum meer maar een verpakking die verkleurt naarmate de bacteriegroei toeneemt. Zwarma van de voetjes van paddenstoelen. Klaarblijkelijk hebben de tot nu toe ongebruikte voetjes van de oesterzwam precies de juiste sappigheid en structuur om perfecte shoarma van te maken. Of ribben met groeistructuren waar gekweekt vlees aan groeit. Eenmaal ‘volwassen’ kunnen de aan elkaar gegroeide spareribs van elkaar worden losgemaakt om samen te delen. En wat te denken van het Tiger penis project waar de verbinding gezocht wordt tussen bio technologische voeding, kunstmatige dierlijke medicinale ingrediënten en het voorkomen van verder uitsterven van bedreigde diersoorten.
Hoe gevarieerd eet je eigenlijk? Staan bij jou broccoli en pasta wekelijks op tafel of varieer je er op los met venkel, bieten, quinoa, paddenstoelen, peulvruchten en bataat? De meeste mensen hebben een aantal recepten die vaker op tafel staan en een voorkeur voor bepaalde groenten, fruit en vlees. Dat is jammer want een gebrek aan afwisseling kan zorgen voor een gebrek aan vitaminen en mineralen. Wist je dat 75% van de wereldvoedselvoorraad afkomstig is van ongeveer 12 gewassen en vijf diersoorten? En dat terwijl er wereldwijd meer dan 20.000 eetbare plantensoorten zijn? Niet goed voor ons en niet goed voor onze aarde. Door steeds dezelfde gewassen te produceren putten we onze aarde uit. In 2019 brachten het WNF en Knorr (die ik overigens zelf associeer met kant en klaar maar dat terzijde) een rapport uit met de 50 ingrediënten van de toekomst. Al even geleden maar het kan geen kwaad er nog eens aandacht aan te besteden…
Ingeladen in een volgepakt vliegtuig, misschien wel je geliefde en familie achterlatend in onzekerheid. Veel Afghanen die inmiddels verspreid zijn over allerlei landen zullen zich behoorlijk ontheemd voelen. We willen tenslotte allemaal bij iets of iemand horen. Afghanistan, het is een ingewikkeld probleem. De kranten staan er vol mee en voor- en tegenstanders van de interventie en evacuaties buitelen over elkaar heen met argumenten. Ik vraag me vooral af hoe het met de mensen gaat. Hier maar ook over de grenzen van Afghanistan. Zullen achterblijvers hun familie nog terugzien? De geschiedenis van Afghanistan lijkt vooral getekend door overheersing en oorlog. Van de Romeinen en Grieken tot de Mongolen, Britten, Russen en Amerikanen. Toch was Afghanistan ooit een smeltkroes van rassen en culturen met eigen talen en gewoonten. De zijderoute liep door het land en er was een bloeiende uitwisseling van kostbare goederen als tin, edelstenen zoals lapis lazuli en paarden. Over diezelfde zijderoute werd het land culinair gevormd…
Het schijnt te helpen tegen wallen onder je ogen, vlooien, mieren, cellulitis, vieze geurtjes in je koelkast en je krijgt er stralend haar van! Meng koffiedik met wat olie, smeer het in je haar en het glanst als nooit tevoren. Kleine waarschuwing… niet gebruiken als je blond haar hebt! Koffiedik, wat een wondermiddel! Nou zie ik mezelf nog niet liggen met een laagje koffie onder mijn ogen of met ingesmeerde dijen maar als natuurlijk middel tegen slakken in de tuin zeg ik geen nee. En ik kwam erachter dat er meer toepassingen zijn voor koffiedik… Zo vond ik onlangs dit prachtige duurzame kopje gemaakt van, jawel koffiedik! Hoe cool is dat? Er is goed over nagedacht want het kopje kan in de afwasmachine. Anders koopt, laten we eerlijk wezen (bijna) niemand het. Wil een duurzaam initiatief echt succesvol worden moet het denk ik aan een aantal voorwaarden voldoen. Kwalitatief goed, gebruiksvriendelijk, mooi ontwerp en enigszins betaalbaar. Als alleen de happy few duurzaamheid kunnen betalen gaan we de wereld niet redden.
Chocolademousse met een kakkerlakje? Dat zal toch niet? Gruwelijk, niet voor te stellen…! Zou je in dat geval het kakkerlakje voelen kraken tussen je tanden? Het lijf van zo’n diertje lijkt mij toch wat taai. Maar ach, laten we die weg niet bewandelen… Want deze kakkerlakjes zijn namelijk een stuk aangenamer dan de kriebelende beestjes die je liever niet in je eten tegenkomt…