Verhalen

Het schijnt te helpen tegen wallen onder je ogen, vlooien, mieren, cellulitis, vieze geurtjes in je koelkast en je krijgt er stralend haar van! Meng koffiedik met wat olie, smeer het in je haar en het glanst als nooit tevoren. Kleine waarschuwing… niet gebruiken als je blond haar hebt! Koffiedik, wat een wondermiddel! Nou zie ik mezelf nog niet liggen met een laagje koffie onder mijn ogen of met ingesmeerde dijen maar als natuurlijk middel tegen slakken in de tuin zeg ik geen nee. En ik kwam erachter dat er meer toepassingen zijn voor koffiedik… Zo vond ik onlangs dit prachtige duurzame kopje gemaakt van, jawel koffiedik! Hoe cool is dat? Er is goed over nagedacht want het kopje kan in de afwasmachine. Anders koopt, laten we eerlijk wezen (bijna) niemand het. Wil een duurzaam initiatief echt succesvol worden moet het denk ik aan een aantal voorwaarden voldoen. Kwalitatief goed, gebruiksvriendelijk, mooi ontwerp en enigszins betaalbaar. Als alleen de happy few duurzaamheid kunnen betalen gaan we de wereld niet redden.

Inmiddels zijn we allemaal weer aan het bedenken waar we dit jaar op vakantie gaan. Nederland? Toch buitenland…? Groningen staat als bestemming bij niet veel mensen op de agenda. En dat is zonde want het is een prachtige provincie. Natuurlijk kennen we Groningen van het uitgestrekte landschap, het Gronings Museum, de mooie kleine kerkjes en eindeloze akkerlanden. Maar Groningen heeft meer te bieden. Ik schreef al eerder over de prachtige historische borgen die meer dan een bezoekje waard zijn. Maar wist je dat Groningen een geweldige uitvalsbasis is voor de Waddeneilanden?

Chocolademousse met een kakkerlakje? Dat zal toch niet? Gruwelijk, niet voor te stellen…! Zou je in dat geval het kakkerlakje voelen kraken tussen je tanden? Het lijf van zo’n diertje lijkt mij toch wat taai. Maar ach, laten we die weg niet bewandelen… Want deze kakkerlakjes zijn namelijk een stuk aangenamer dan de kriebelende beestjes die je liever niet in je eten tegenkomt…

Zeg je Brighton dan denk je al gauw de beroemde pier. Niet zonder reden want deze iconische pier bestaat al sinds 1899! Maar wist je dat Brighton ook een bijzonder paleis heeft? Verscholen tussen het groen onthult het ‘Royal Pavilion’ stukje bij beetje haar pagodes, koepels en minaretten. Deze betoverende mengelmoes van Arabische, Hindoeïstische en Chinese invloeden vonden wij de grootste verrassing van deze stad die toch vooral bekend staat om haar levendige uitgaansleven, ongelofelijke hoeveelheid kroegen en the Brighton Eye ‘Britisch Airways i360.’ De buitenkant van dit paleis is al heel bijzonder maar eenmaal binnen wordt je overweldigd door de prachtige plafondschilderingen, beelden van krijgers en tijgers, trappen van bamboe en een eetzaal met prachtige wandschilderingen en servies. En dan hebben we het nog niet gehad over de balzaal..! Als je je ogen sluit valt het niet moeilijk voor te stellen hoe de Aristocratie zich onder de immense kroonluchters welgevallig en statig voortbewoog in black-tie en avondjurk….

Troostende arm, liefdevol kusje, praatpaal, vraagbaak, heldin, politieagent, taxichauffeur, knutselkampioen, voorlezer, motivator, regelaar en baken. Moeders moederen… Dat betekent voor iedereen wat anders. En vaak staan we er ook niet zo bij stil. We laveren en manoeuvreren, sturen bij en laten gaan. Van de eerste wankele stapjes tot ze de deur uitgaan om uit te vliegen, de wijde wereld in, zoals wij dat vroeger zelf ook deden… Het afgelopen jaar was een bijzonder jaar, intensief, schakelen op de omstandigheden, dichtbij en tegelijk het ongeduldig trappelen om weg te gaan. Nog 4 weken en dan is het klaar. Dan kan de vlag uit en vliegt ze heen, haar toekomst tegemoet. Weg van hier… Niet meer….

Nu de eerste versoepelingen rond Corona eraan komen gaan we langzaamaan nadenken over waar we deze zomer met vakantie zouden willen én kunnen. Engeland lijkt een heel eind op weg met vaccineren. Zou dat een bestemming zijn waar we komende zomer met een gerust hart naartoe kunnen? Wij zijn er vorig jaar aan het eind van de zomer geweest. Eerlijk is eerlijk, helemaal onbezorgd was ik niet omdat we het water over gingen. Direct terug naar huis rijden bij een uitbraak kon niet. Maar het werd een heerlijke vakantie. Wij logeerden in Eastbourne en vanuit deze kustplaats in East Sussex kun je wandelingen maken die een uur duren of je een dag lang meevoeren langs de vaak nog ongerepte kust. Er zijn schitterende wandelpaden uitgezet die ook voor de minder geoefende wandelaar goed te doen zijn. De hele dag loop je er met je hoofd in de wind, de blik op zee. Een van de meest iconische wandelingen is die naar Beachy Head. Een kaap in ‘National park South Downs.’ De krijtrotsen van 162 meter hoog behoren tot de hoogste van Engeland. Als we op een mooie zonnige dag…

Het ruwe randje, dat ene schurende plekje of glazuur wat op elk gebakken item anders uitvalt. Keramiek, het is een levenslange liefde. 30 jaar geleden was ik op vakantie in Tunesië, en voor het eerst buiten de Europese grenzen. In een klein winkeltje tegenover het hotel verkochten ze kleurrijk keramiek. Het was liefde op het eerste gezicht. De eerste dag kocht ik 6 grote borden, de tweede dag kwamen daar 6 diepe borden bij, de derde dag viel ik voor een enorme schaal en de vierde dag kwam er een waterkan bij. Mijn toenmalig vriendje zag het met lede ogen aan. Hij vroeg mij hoe ik dat in godsnaam allemaal mee naar huis wilde slepen. In de koffer proppen antwoordde ik. Hij voorspelde dat er niets heel zou blijven…

Het inspireert me elke keer weer hoe nieuwe smaken ontstaan door het kiezen van een bepaalde bereidingswijze en het toevoegen van specerijen. Soms heb ik in een keer de geest en komen alle weckpotten weer tevoorschijn. Dan haal ik bieten, radijsjes, rode kool en dit keer venkel erbij. Paprika of (zilver)uitjes kan trouwens ook. Een ochtendje snijden, blancheren, azijn koken en specerijen toevoegen levert 5 heerlijke potten zoetzuur op waar we weer tijden mee vooruit kunnen. Er zijn verschillende manieren van inmaken. Droog inmaken in zout, fermenteren, inleggen in zuur of konfijten (zoet). Ik kies vaak voor inmaken in zoetzuur. Omdat het lekker is op een boterham en je het heel goed toe kunt voegen aan salades en als bijgerecht bij pittige gerechten zoals curry’s. Geroosterde tomaten inmaken in olie kan trouwens ook. Is ook heel lekker en makkelijk.

Zijn wie je bent deel II.  Gisteren kreeg ik een leuke reactie van Gerard op mijn blog ‘Zijn wie je bent?’ Het maakte mij opnieuw duidelijk dat ‘zijn wie je bent’ gaat over keuzes maken binnen de mogelijkheden die er liggen. Keuzes waarmee jij jezelf zo goed mogelijk thuis voelt in je eigen lijf. De een doet dat met geverfd haar, de ander haalt een scheermes over zijn hoofd. Allemaal willen we graag uitdrukking geven aan wie we van binnen zijn. En iedereen kiest daarvoor ook zijn eigen manier. Zo heeft vriend Jan bijvoorbeeld een ongelofelijke collectie colberts en stropdassen. Met de meest uiteenlopende kleuren, grafische lijnen en afbeeldingen. Hij heeft zelfs voor de stropdassen een speciaal laatje in zijn kledingkast laten maken. Dat is zijn manier van uiting geven aan zijn kleurrijke binnenkant. Zelf bleef ik maar malen in mijn hoofd over dat grijzer wordende haar. Is dat nu werkelijk wie ik wil zijn op dit moment?

Met de Spicegirls heeft dit niks te maken maar ben jij iemand die een recept overslaat als er een rijtje specerijen staat? Lees dan even door want dit artikel is ook voor jou… Ik schrijf het voor jou en de drie jonge mensen die ik vorige zomer bij boekhandel Van Piere op de kookboekenafdeling zag. Zij bladerden door een kookboek en lieten het liggen met de opmerking ‘Wat moet je met die recepten? Er staan specerijen in die toch maar in je keukenkastje blijven liggen’. Op vakantie zwijmelen we boven onze borden, loopt het speeksel ons in de mond van al die lekkere geuren die onze zintuigen prikkelen. Proeven we met nieuwsgierigheid nieuwe smaken en roepen vaak hardop ‘ohhh konden we dit thuis maar eten…’. En waarom niet? Eten is een belangrijk onderdeel van ons leven. Dus waarom zou je daar niet het allerbeste van maken? Zelf kook ik sinds 15 jaar met specerijen en ze maken samen met verse kruiden een belangrijk onderdeel uit van mijn recepten. Misschien ben ik dan toch een beetje een Spicegirl? En die specerijen, tja…. Het is een beetje als schilderen, door het toevoegen van meer kleur krijgt je schilderij vanzelf meer ‘smaak’.

We geloven graag dat we voedsel kopen op basis van onze eigen behoefte. Maar is dat eigenlijk wel zo? In hoeverre wordt ons brein gehersenspoeld door beeld- en reclamemakers? Is er nog sprake van een eigen wil? Of worden wij precies langs dat pad geleid waar producenten en vormgevers ons willen hebben? Is ons koopbeleid een zorgvuldig gekweekte behoefte zonder dat wij ons daarvan bewust zijn? In het boek Food is fictie onderzoekt Linda Roodenburg hoe ontwerpers zowel voedsel als verpakking zo vormgeven dat het ons verleidt en aanzet tot aankoop en consumptie. Een ontluisterend verhaal kan ik je zeggen….

Sinds een jaar weet ik niet meer precies wat dat betekent. Ik ben in verwarring. Betekent zijn wie je bent accepteren hoe je eruit ziet? Is dat het ultieme jezelf zijn? Een jaar geleden besloot ik mijn Corona uitgroei te laten voor wat het is. Ik had er genoeg van om elke drie a vier weken naar de kapper te gaan. Mijn haar verf ik al 25 jaar, vroeg grijs worden zit in de familie. Dus de witte streep die ontstond werd breder en breder. Ik liet de rest lichter maken om de overgang wat de maskeren. Maar met het witter worden van mijn haar voelde ik mij ook van binnen anders worden…

Volgende week is het Valentijnsdag. De een kijkt ernaar uit, de ander vindt het commerciële onzin. Maar wie was die man eigenlijk? En waarom sturen we een kaart en horen gele bloemen meer bij Valentijn dan rode rozen? Ik heb het voor je uitgezocht…. Er zijn verschillende versies van het verhaal maar een springt eruit. In de derde eeuw na Christus kwam een jong paar bij bisschop Valentinus van Terni met het verzoek hen te huwen. In die tijd was Keizer Claudius II aan de macht en hij vond dat vrouwen zijn soldaten teveel afleidden en verbood hen te trouwen. De bisschop vond de liefde echter belangrijker dan de wetten van de keizer. Steeds meer paren meldden zich bij de bisschop met hetzelfde verzoek. Dat ging niet lang goed…

Mijn eerste camera kreeg ik toen ik 12 was. Een simpele druk op de knop en het rolletje doordraaien. Van honderden foto’s maken was toen nog geen sprake want het ontwikkelen en afdrukken was duur. Foto’s ophalen bij de fotowinkel was altijd weer spannend want je wist nog niet of ze gelukt waren. Toen ik eenmaal een handmatige camera had, en licht en scherptediepte zelf kon bepalen, moest je dan ook goed nadenken over je instellingen. Even terugkijken was er nog niet bij. De liefde voor fotografie is nooit weggegaan. Ik wilde een aantal jaar geleden zelfs een carrière switch maken en heb een klein jaar op de Fotoacademie gezeten. Wat een fantastische en intense tijd was dat.. Een dag in de week kwamen we samen op school en werden vooral de resultaten van de opdrachten besproken. Niet altijd makkelijk om reacties van anderen te ontvangen op foto’s waar ik best trots op was, maar wel ongelofelijk leerzaam. Uiteindelijk ben ik in het eerste jaar al gestopt. De combinatie van school, mijn werk als zelfstandig communicatieadviseur, én een jong kind, was te zwaar. Nu zoveel jaar later, zijn dingen die eerst nog niets met elkaar te maken hadden, voor mij op zijn plek gevallen. Een horecakind dat uiteindelijk toch iets met koken gaat doen, mijn liefde voor fotografie en het maken van verhalen.

Terwijl wij hier ondergedompeld zitten in een lockdown feesten de Nieuw-Zeelanders down under op festivals, terrassen en warme stranden. Het kan omdat ze op dit moment geen besmettingen hebben. Die vrolijke beelden doen me zeker in deze tijd terugverlangen naar de winters die ik daar doorbracht. 7 keer ben ik er geweest. De laatste 2 keer samen met Frank en Maxime, onze dochter. Waarom zo vaak? Mijn zus woont daar. Met een van haar eerste liefdes vertrokken en nooit meer teruggekeerd. Vaak plande ik mijn trip in november, kocht nog snel op het laatste moment een ticket als de drang om te gaan te groot werd. Op een van die trips was ik in de buurt van Queensland op het Zuideiland. Een van de belangrijkste attracties daar is bungeejumpen. Op een van mijn vorige trips op het Noordereiland had ik het al eens gedaan. En geloof me, je gaat een beetje dood van binnen…