Bij Ottolenghi in Islington

Bij Ottolenghi in Islington. Ik ben al jaren enorm groot fan van Ottolenghi. Zijn gebruik van specerijen en kruiden heeft mijn smaakpapillen echt wakker geschud. Wat een smaak weet die man te geven aan elk van zijn gerechten. Ontelbare recepten heb ik gekookt uit zijn boeken waarbij de ohh’s en ahh’s niet van de lucht zijn tijdens etentjes met vrienden of familie.

Nou was ik een tijdje geleden met vriendin Karin een paar dagen in Londen. Je kent het wel, The London Eye, museum, Harrods en vooral shoppen. Ik wist natuurlijk dat Ottolenghi’s eerste restaurant in Islington zit (hij heeft er inmiddels 6!). Niet echt op onze route en een bezoekje stond niet  op het programma.

Naar Islington

Toch liet het me niet los en ik wilde heel graag zien hoe het restaurant eruit zag. Dus op zondagochtend, een paar uur voor vertrek, toch nog de metro ingedoken op weg naar Islington. En daar stonden we dan, voor de gevel met in grote letters ‘Ottolenghi’. Ik vond het geweldig en voelde de adrenaline door mijn lijf stromen. En zo uitbundig is die gevel helemaal niet. Zou je er niet naar op zoek zijn, loop je er zo voorbij.

Binnen was het een en al genieten. Grote plateaus met zoetigheden in de erker bij het raam. Op de counter schalen met overheerlijke verse salades en hartige hapjes, met stapels bordjes ernaast om jezelf te bedienen.  En een hoek met flesjes olie, potjes dukkah, chili, jam etc, etc, heerlijk! Wij hadden op die ochtend het allerlaatste tafeltje. Het moest zo zijn. Direct na ons ontstond een lange rij geduldig wachtende mensen.

Relaxed

Wat ik het allerleukste vond was de ongedwongen sfeer. Niks geen poeha. Aan de (lange) tafels overduidelijk mensen uit de buurt, ouders met kinderwagens, mensen met een laptop of krantje. Allemaal heel relaxed. En niet alleen de sfeer was relaxed, ook de prijzen. Alsof je in een buurtcafé een broodje koopt! Toen ik aan de serveerster vertelde dat we uit Nederland kwamen en speciaal hiernaartoe gekomen waren was ze helemaal enthousiast ‘you should take some pictures!’ Dat liet ik mij geen twee keer zeggen.

Uiteindelijk heb ik, nadat wij een hapje gegeten hadden, een tas volgeladen met heerlijke olie en specerijen, en ben er, inclusief een doosje zoetigheden, het vliegtuig mee ingedoken.

Ik at bij Ottolenghi een super fluffy hartige verse kruiden muffin met geitenkaas. Ik heb geprobeerd een net zo luchtig exemplaar te maken. Het werd een muffin met geitenkaas en abrikoos.