Zijn wie je bent?

Sinds een jaar weet ik niet meer precies wat dat betekent. Ik ben in verwarring. Betekent zijn wie je bent accepteren hoe je eruit ziet? Is dat het ultieme jezelf zijn?

Een jaar geleden besloot ik mijn Corona uitgroei te laten voor wat het is. Ik had er genoeg van om elke drie a vier weken naar de kapper te gaan. Mijn haar verf ik al 25 jaar, vroeg grijs worden zit in de familie. Dus de witte streep die ontstond werd breder en breder. Ik liet de rest lichter maken om de overgang wat de maskeren. Maar met het witter worden van mijn haar voelde ik mij ook van binnen anders worden.

Heeft het tijd nodig?

Het heeft tijd nodig dacht ik. Ik heb psychologische artikelen gelezen over wat het betekent voor vrouwen om grijs te worden. En alles wat ik daar gelezen heb kwam het afgelopen jaar voorbij. Je associëren met oudere vrouwen, ben ik nog wel aantrekkelijk? Tel ik nog mee?

Vriendinnen hebben mij advies gegeven. De een zei ‘het mooiste cadeau wat je jezelf kunt geven is accepteren wie je bent en hoe je eruit ziet. Jij denkt dat anderen jou nu zien als oud, maar het is de vraag of dat zo is. Of die gedachte niet alleen in jouw hoofd zit.’ De ander zei ‘joh, verf dat haar gewoon als je er last van hebt.’ Ze hebben allemaal gelijk.

Wat is zijn wie je bent?

Gaandeweg het jaar wisselde ik steeds van gedachten. Wel verven, niet verven, wel verven, niet verven. Tegelijk zie ik ook dat het grijze haar me goed staat. En toch, elke keer als ik in de spiegel kijk zie ik iemand die ik wel en ook niet ken. Dus wat is zijn wie je bent dan?

Ongeveer 13 jaar geleden heb ik een voorhoofdlift en ooglift laten doen. Omdat mijn oogleden zo ongeveer op mijn onderste wimpers hingen. Nooit heb ik een dag spijt gehad en nooit heb ik mij meer mezelf gevoeld dan na die operatie. De donkere blik was letterlijk opgetrokken en mijn zonnige uiterlijk weerspiegelde eindelijk hoe ik mij van binnen voelde. Was ik met die ‘correctie’ nu meer of minder mezelf geworden? En als ik flaporen zou hebben. Ben ik dan minder mezelf als ik deze recht laat zetten?

Uiteindelijk bedacht ik me dat het allemaal hetzelfde is. Hangende oogleden, flaporen of grijs haar. Het is niet wie jij bent maar het kan iets doen met je ‘zijn’. En de een ‘ziet’ nu eenmaal iets anders dan de ander. En hoe iemand naar ons kijkt heeft op de een meer invloed dan de ander.

Ultieme vrijheid?

Het ultieme gevoel van vrijheid is misschien wel accepteren hoe je eruit ziet, los van wat anderen daarvan denken. Het zegt tenslotte helemaal niets over wie jij van binnen bent. Dat kun je alleen te weten komen door iemand te leren kennen. Toch valt de maatschappelijke druk niet te ontkennen. We zijn allemaal beïnvloed door maatschappelijke denkbeelden en normen en soms worden we er zelfs op afgerekend.

Ik ben er nog niet helemaal. En twijfel af en toe nog steeds of ik mijn haar opnieuw moet verven. Misschien voel ik mij dan op slag niet meer mezelf. Dan ga ik opnieuw een jaar in met een witte streep in mijn haar, net zolang tot ik er weer uitzie zoals nu. Maar misschien sta ik wel te jubelen van blijdschap! Omdat ik, als ik naar mezelf kijk, iemand ‘zie’ die voor nu nog bij mij hoort.

Het is eigenlijk een beetje zoals met dit koekje. Het ziet er wit uit aan de buitenkant maar van binnen is het bruin.