Een dik kind?

Veertien was ik, toen ik voor het eerst ging lijnen. Een brooddieet was in die tijd erg populair. Niets anders eten dan volkorenbrood. Hoe anders is dat nu… Maar over brood gaat het hier natuurlijk niet. Was ik een dik kind? Helemaal niet! Als ik foto’s van mezelf bekijk als tiener zie ik een meisje met een normaal postuur. Het was eerder zo dat de anderen in ons gezin heel erg slank waren.

Toch voel ik mij al dik sinds ik een jaar of zes ben. Als introvert kind vond ik het lastig om aan te geven wat ik graag wilde. En ik wilde heel, heel erg graag, op ballet. Eenmaal alle moed verzameld vroeg ik aan mijn moeder of dat goed was. In haar naïviteit, en echt oprecht goed en beschermend bedoeld,  zei ze ‘dat lijkt me niks voor jou, daar ben je iets te mollig voor, ga fijn op korfbal’.

Waarschijnlijk wilde zij me beschermen met de gedachte dat alle meisjes die daar rondliepen graatmager zouden zijn. Zich niet realiserend dat die ene opmerking een indruk voor het leven kan achterlaten. En zo gaat dat met moeders, je doet je stinkende best. Probeert het beste te doen, én zeggen tegen je kind, en dan zomaar op een dag, zeg je of doe je iets waarvan je op dat moment de consequenties nog niet kunt overzien. Neem ik het haar kwalijk? Nee, want natuurlijk zou ze dit nooit gezegd hebben als ze wist dat ik het met me mee zou dragen.

Maar zo zie je dat rolmodellen niet iets van deze tijd is. Niet pas bestaat sinds Instagram. Het is van alle tijden. En velen van ons doen daar, in welke vorm dan ook, bewust of onbewust aan mee. Of het nu gaat om de juiste proporties, de goede kledingmerken, de perfecte baan, coolste auto, of wat er dan ook nodig is om je goed te voelen, te meten aan een ander, of te denken dat ‘het dan ok is’.

Lijnen blijft een rode draad in mijn leven. 10 kg erbij, 10 kg eraf (of soms iets meer, haha….) En ik heb alles geprobeerd, van shakes tot proteïnen tot Weight Watchers. Een aantal recepten van WW behoren hier inmiddels tot het vaste repertoire zoals een hartige taart zonder deeg. Ik heb het principe daarvan gebruikt en er een goed gevulde groentetaart van gemaakt. Echt heel lekker, super makkelijk, en laag in calorieën.

Oh, en met dat dansen is het uiteindelijk ook helemaal goed gekomen. Ik heb niet op ballet gezeten maar ging als tiener wel ‘verplicht’ op stijldansen. Destijds wilde ik niet want ik vond het suf.  Maar na een paar lessen was ik er al aan verslingerd.  In de danszaal hingen prachtige foto’s van danseressen in golvende ballroom jurken. Ik keek naar die foto’s en (over rolmodellen gesproken) dacht, ‘dat wil ik ook…’ En ben er vervolgens vol voor gegaan. 3,5 jaar later danste ik, samen met mijn toenmalige danspartner Marco Bruurs, de Nederlandse kampioenschappen voor amateurs.